22 lutego w sobotę o godz. 11.00 w kościele pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Krakowie – Bieżanowie zostanie odsłonięta tablica upamiętniająca wielomiesięczną głodówkę rotacyjną zorganizowana przez środowiska opozycyjne i konspiracji solidarnościowej. Był to cichy, ale donośny krzyk sprzeciwu wobec polityki ówczesnych władz. Głodujący domagali się wolności słowa, zaprzestania prześladowań i uwolnienia więźniów politycznych.
Organizatorem protestu był Radosław Huget z Konfederacji Polski Niepodległej (KPN), działacz Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka „Przeciw Przemocy”. Bezpośrednim impulsem do podjęcia głodówki było aresztowanie działaczy „Solidarności”, m.in. Andrzeja Gwiazdy, za próbę złożenia kwiatów pod pomnikiem Ofiar Grudnia 1970 r., oraz Adama Michnika, Władysława Frasyniuka i Bogdana Lisa pod zarzutem udziału w konspiracyjnym posiedzeniu Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej „Solidarności”, a także wydalenie z kraju Seweryna Blumsztajna, skazanie Józefa Piniora i rozpętanie represji oraz kampanii nienawiści przeciwko wspierającym opozycję duchownym.
Miejscem protestu stał się kościół parafialny w Bieżanowie Starym. Ówczesny proboszcz, ks. Adolf Chojnacki, zgodził się wesprzeć uczestników protestu, nie tylko oferując pomoc duchową, ale i zapewniając miejsce w bezpiecznym otoczeniu kościoła. Głodówkę rozpoczęto 19 lutego 1985 r. i początkowo uczestniczyło w niej osiem osób: Anna Walentynowicz, Anna Galus, Bożena Huget, Radosław Huget, Agata Michałek, Mieczysław Majdzik, Piotr Świder i Witold Toś. Zawieszono transparent informujący o proteście. Protestujący domagali się natychmiastowego uwolnienia działaczy „Solidarności” oraz wyrażali sprzeciw wobec represji, jakich doświadczali w PRL członkowie opozycji. Głodujący apelowali też o ujawnienie sprawców przemocy i o przestrzeganie podstawowych praw obywatelskich.
Protest w Bieżanowie przyciągnął uwagę społeczną w kraju i za granicą. Był nagłaśniany przez media zachodnie oraz podziemną prasę, a do protestujących dołączały kolejne osoby z całego kraju. Byli wśród nich dawni żołnierze Polski Podziemnej, działacze antykomunistycznego podziemia, byli więźniowie polityczni, ale także studenci, robotnicy i przedstawiciele wolnych zawodów. Każdy z nich miał świadomość, iż walczy nie tylko o własne prawa, ale o przyszłość całego kraju.
W głodówce uczestniczył też ks. Chojnacki, który po 14 dniach protestu przeszedł na post o chlebie i wodzie, równocześnie opiekując się duchowo głodującymi, odprawiając Msze św. i prowadząc modlitwy.
Dało to pretekst władzom komunistycznym do wywierania presji na Kurię Krakowską W wyniku tych działań protest głodowy został przeniesiony z kościoła do pomieszczeń na plebanii, ale przez cały czas był kontynuowany. Ks. Chojnacki ogłosił, iż wstrzymuje udział własny w głodówce, ale nie będzie wpływał na innych uczestników do zaprzestania protestu.
Wokół kościoła w Starym Bieżanowie pojawiły się oddziały ZOMO oraz obserwatorów SB. Mimo to głodówka trwała nadal, a determinacja uczestników nie słabła. Miała trwać do momentu spełnienia wszystkich postulatów. Każdy uczestnik mógł brać udział w głodówce tylko raz, jednak musiał wytrzymać co najmniej trzy dni, ale nie więcej niż dwanaście.
Podczas głodówki podejmowano wiele inicjatyw o charakterze patriotycznym, między innymi 21 lipca 1985 r. odsłonięto pierwszą w Krakowie tablicę upamiętniającą ofiary zbrodni katyńskiej. Organizowano odczyty historyczne oraz przedstawienia o treści patriotycznej.
Głodówkę zakończono 31 sierpnia 1985 r., w piątą rocznicę podpisania porozumień gdańskich. Łącznie uczestniczyło w niej 387 osób z 67 miejscowości. Pod koniec protestu ogłoszono „Zarys Programu Nowej Polski”, który 1 lipca 1985 r. odczytał ks. Chojnacki. Dokument ten powstał na podstawie „Testamentu Polski Walczącej” z 1 lipca 1945 r. i stanowił głos w sprawie przyszłości Polski, wolnej od represji i politycznych prześladowań.
W rocznicę tamtych wydarzeń w sobotę 22 lutego zostanie z udziałem metropolity krakowskiego abpa Marka Jędraszewskiego odsłonięta tablica pamiątkowa, odbędzie się wykład na temat ks. Adolfa Chojnackiego, a także dyskusja i wspomnienia uczestników wydarzeń sprzed 40 lat.
Serdecznie zapraszamy.
