Gibała: Sojusz niemiecko-norweski ma dać gaz i wodór spoza Rosji

– Zmniejszenie zależności od rosyjskiego gazu i transformacja energetyczna są najważniejsze dla bezpieczeństwa energetycznego całej Europy. Norwegia dzięki swojemu zaangażowaniu stała się jednym z głównych graczy wspierających ten proces w regionie – pisze Mateusz Gibała, redaktor BiznesAlert.pl.

• Norwegia zwiększyła produkcję gazu, co pozwoliło Niemcom zredukować zależność od dostaw z Rosji, co wzmocniło bezpieczeństwo energetyczne Niemiec i całej Europy. Norwegia odgrywa również istotną rolę w zmniejszaniu zależności od rosyjskiego gazu przez kraje regionu bałtyckiego i V4.
• W grudniu 2023 roku norweski koncern Equinor i niemieckie państwowe przedsiębiorstwo energetyczne SEFE podpisały umowę, która zapewnia dostawy gazu ziemnego odpowiadające jednej trzeciej niemieckiego popytu przemysłowego na dekadę oraz przewiduje dostawy „zielonego” wodoru w latach 2029-2060.
• Wodór jest coraz bardziej postrzegany jako najważniejszy element przyszłego systemu energetycznego ze względu na jego produkcję z odnawialnych źródeł, możliwości magazynowania, wszechstronne zastosowanie w mobilności i potencjał w redukcji emisji CO2. Wodór jest centralnym elementem strategii energetycznych Norwegii i Niemiec w dążeniu do neutralności klimatycznej.

Współpraca między Norwegią a Niemcami w dziedzinie energetyki stała się kluczowym elementem europejskiej polityki energetycznej, zwłaszcza w kontekście wyzwań związanych z dostawami gazu z Rosji i globalnej transformacji energetycznej. Norwegia została doceniona za zwiększenie produkcji gazu, a to pozwoliło Niemcom zastąpić część dostaw z Rosji. To działanie nie tylko zwiększyło bezpieczeństwo energetyczne Niemiec, ale także całej Europy. Norwegia odgrywa chociażby istotną rolę w zmniejszaniu zależności od rosyjskiego gazu przez kraje regionu bałtyckiego czy V4.

Od 2022 roku Norwegia intensywnie angażuje się w transformację energetyczną Niemiec, co jest najważniejsze dla osiągnięcia celów neutralności klimatycznej. kooperacja w dziedzinie technologii CCS (wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla) oraz produkcja neutralnego pod względem emisji amoniaku dla statków towarowych są przykładami innowacyjnych projektów, które mają przyczynić się do zmiany rynku energetycznego i morskiego. Niemiecki rząd ma problem. Kanclerz Niemiec Olaf Scholz musiał niedawno odpowiedzieć na krytykę ze strony przemysłu niemieckiego, który zarzucał rządowi „dwa stracone lata”. Scholz podkreślał sukcesy w radzeniu sobie z wyzwaniami związanymi ze zmianami w dostawach surowców. Jednocześnie podkreślił znaczenie działań mających na celu ograniczenie biurokracji i wsparcie dla niemieckiego sektora przemysłowego w kontekście inflacji i chwilowych cięć produkcji. Jednakże niemieckie media zarzucają mu opieszałość w tym temacie.

Zmniejszenie zależności od rosyjskiego gazu i transformacja energetyczna są najważniejsze dla bezpieczeństwa energetycznego całej Europy. Norwegia dzięki swojemu zaangażowaniu, stała się jednym z głównych graczy wspierających ten proces w regionie. kooperacja Norwegii z Ukrainą, Europą i chęć współpracy z USA podkreślają globalny wymiar tego przedsięwzięcia. Najważniejszym celem dla obu państw jest zakończenie wojny na Ukrainie i stabilizacja sytuacji energetycznej w Europie. kooperacja Norwegii i Niemiec w dziedzinie energetyki jest kluczowa dla osiągnięcia tych celów. Norwegia odgrywa istotną rolę w wsparciu Niemiec w ich transformacji energetycznej i zwiększaniu bezpieczeństwa dostaw energetycznych w Europie.

Norwesko-niemiecka kooperacja wodorowa

Umowa podpisana między norweskim koncernem Equinor a niemieckim państwowym przedsiębiorstwem energetycznym SEFE w grudniu 2023 roku stanowi kamień milowy w europejskiej polityce energetycznej. Dostawa gazu ziemnego w ilościach odpowiadających jednej trzeciej niemieckiego popytu przemysłowego na okres dekady to decyzja o fundamentalnym znaczeniu dla stabilności i niezależności energetycznej Niemiec. Umowa zabezpiecza dostawy gazu ziemnego na najbliższą dekadę, co jest niezwykle ważne w kontekście dynamicznie zmieniającej się sytuacji geopolitycznej i konieczności dywersyfikacji źródeł dostaw energii. Zawarcie tak dużego kontraktu z norweskim dostawcą potwierdza zaufanie Niemiec do Norwegii jako stabilnego i niezawodnego partnera w zakresie energetyki. Oprócz dostaw gazu ziemnego, umowa przewiduje również dostawy „zielonego” wodoru w latach 2029-2060. To ukierunkowanie na odnawialne źródła energii i zrównoważony rozwój, które jest niezwykle ważne w kontekście globalnych zmian klimatycznych i dążeń do redukcji emisji CO2.

Utworzenie SEFE i przejęcie aktywów Gazpromu w Niemczech to krok w kierunku zwiększenia kontroli państwa nad kluczowymi infrastrukturami energetycznymi. Decyzja ta ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego Niemiec i Europy, zwłaszcza w obliczu napięć geopolitycznych i nieprzewidywalności dostaw z niektórych regionów. Umowa będzie kosztowała SEFE 50 miliardów euro, co w kontekście jednej trzeciej niemieckiego popytu przemysłowego jest inwestycją w stabilność i przyszłość energetyczną kraju. W dłuższej perspektywie, inwestycje w zrównoważone i niezawodne źródła energii, takie jak „zielony” wodór, mogą przynieść znaczne korzyści ekologiczne i gospodarcze.

Podpisana umowa między Equinor a SEFE to istotny krok w kierunku zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego Niemiec i Europy. Decyzja potwierdza znaczenie dywersyfikacji źródeł dostaw energii, inwestycji w odnawialne źródła energii oraz kontrolowania kluczowych infrastruktur energetycznych. W kontekście globalnych wyzwań klimatycznych i geopolitycznych, taki kierunek działań jest nie tylko rozsądny, ale również niezbędny dla przyszłości naszego kontynentu.

Dlaczego wodór?

Wodór zyskuje coraz większe znaczenie jako integralny komponent przyszłego systemu energetycznego z kilku kluczowych przyczyn. Jest on produkowany z odnawialnych źródeł energii, co umożliwia jego produkcję jako zielonego i niskoemisyjnego nośnika energii. Ponadto, wodór oferuje znaczące możliwości magazynowania energii, co przyczynia się do stabilności sieci energetycznych. Jego wszechstronne zastosowanie w mobilności (wodór jako paliwo dla różnych typów pojazdów oraz w transporcie morskim i lotniczym) potwierdza jego uniwersalność. Wykorzystanie wodoru przyczynia się również do dywersyfikacji źródeł energii, a to z kolei zwiększa bezpieczeństwo energetyczne. Dodatkowo, wodór odgrywa istotną rolę w redukcji emisji CO2, zwłaszcza w sektorach o ograniczonych możliwościach dekarbonizacji. Z tych powodów, wodór stanowi centralny element w strategiach energetycznych krajów, takich jak Norwegia i Niemcy, które dążą do osiągnięcia celów neutralności klimatycznej.

Europa obiecuje, a Azja już wytwarza zielony wodór