„Musisz przynieść podpisane przez męża zezwolenie”: surowe przepisy, z którymi borykają się kobiety w Iranie, chcące znaleźć pracę

„Podczas rozmowy kwalifikacyjnej poproszono mnie o złożenie pisemnego oświadczenia męża, aby udowodnić, iż mam jego pozwolenie na pracę” – przyznaje Neda, która posiada tytuł magistra inżynierii naftowej i gazowniczej w Iranie.

Kobieta wyjaśnia, iż ​​poczuła się urażona.

„Powiedziałam im, iż jestem dorosła i podejmuję własne decyzje”.

Twoje doświadczenie nie jest odosobnione.

Z prawnego punktu widzenia zamężne kobiety w Iranie potrzebują pozwolenia mężów na pracę, co stanowi jedną z wielu barier prawnych, jakie napotykają, chcąc wejść na rynek pracy.

Rankingi raportu Banku Światowego za rok 2024 Iran należy do państw najgorszych, jeżeli chodzi o bariery prawne związane z płcią Pod względem siły roboczej (niższe miejsce zajmują jedynie Jemen, Zachodni Brzeg i Strefa Gazy).

Inne statystyki odzwierciedlają to samo.

Według innego Raport 2024 Globalna różnica między płciami Według Światowego Forum Ekonomicznego Iran ma najniższy wskaźnik aktywności zawodowej kobiet spośród 146 objętych badaniem krajów.

Choć kobiety stanowią ponad 50% absolwentów szkół wyższych w kraju, według danych z 2023 r. stanowią one jedynie 12% siły roboczej.

Przepisy dotyczące płci, w połączeniu z powszechnym molestowaniem seksualnym i często seksistowskimi poglądami na temat kobiet i ich zdolności, Spraw, aby środowisko pracy było dla nich całkowicie wrogie.

Większość kobiet, z którymi BBC rozmawiało na potrzeby tego artykułu, stwierdziło, iż mają poczucie, iż nie są traktowane wystarczająco poważnie w pracy.

„Istnieje szereg barier prawnych i kulturowych, które uniemożliwiają kobietom podjęcie pracy w Iranie” – mówi. Rzadki Shamloubyły starszy doradca Banku Światowego.

Shamloo dodaje, iż czynniki takie jak brak ram prawnych i obecne ograniczenia prawne, a także duże różnice w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn przyczyniają się do ograniczonego udziału kobiet w rynku pracy w Iranie.

Mężczyźni wiedzą, iż mogą legalnie uniemożliwić żonom pracę, i niektórzy korzystają z tego przywileju.

Irański biznesmen Saeed powiedział BBC, iż „pewnego razu wściekły mąż wtargnął do naszego biura, wymachując w powietrzu metalowym prętem i krzycząc: «Kto pozwolił wam zatrudnić moją żonę?».

Mówi, iż teraz, gdy zatrudnia kobietę, stara się poprosić męża o pisemną zgodę.

Razia, młoda profesjonalistka pracująca w prywatnej firmie, wspomina podobny incydent, kiedy do jej biura wtargnął wściekły mężczyzna i powiedział do jej dyrektora generalnego: „Nie chcę, żeby moja żona tu pracowała”.

Radha twierdzi, iż dyrektor generalny musiał poprosić kobietę, która była księgową, aby „pojechała do domu i spróbowała załagodzić sytuację z mężem, w przeciwnym razie musiałaby zrezygnować, co w końcu zrobiła”.

Według międzynarodowego konsultanta Rzadki ShamlouTo ustawodawstwo skłania również wiele firm do odmawiania zatrudniania młodych kobiet, ponieważ pracodawcy nie chcą „inwestować w szkolenie tych kobiet, jeżeli później wyjdą za mąż, a mężowie zabiorą je z pracy”.

Nawet jeżeli dostaną pracę (ale nie przed walką z rodziną i mężami), kobiety wchodzą na rynek pracy, na którym dyskryminacja jest w pewnym stopniu wspierana przez prawo.

Jednym z takich praw jest Artykuł 1105 Kodeksu cywilnego Republiki IslamskiejW którym mąż jest definiowany jako głowa rodziny i „Główny żywiciel rodziny.”

Oznacza to, iż mężczyźni mają pierwszeństwo w pracy przed kobietami, od których również oczekuje się, iż będą pracować za ułamek wynagrodzenia w porównaniu z mężczyznami, jeżeli otrzymają ofertę pracy.

Raz ma ponad 20 lat i kilkakrotnie zmieniał pracę. Mówi, iż wszędzie, gdzie pracowała, w pierwszej kolejności poświęcano pracę kobiet.

„W ostatnim miejscu, w którym pracowałem, kiedy była restrukturyzacja, Prawie wszystkie zwolnione osoby to kobietyDodaje.

Inna kobieta, która prosiła o zachowanie anonimowości, powiedziała BBC, iż po ponad dziesięciu latach zdecydowała się rzucić pracę i pozostać w domu. „Ponieważ wiedziałem, iż nigdy nie dostanę awansu”.

„Dopóki byliby dostępni mężczyźni, choćby jeżeli byliby mniej wykwalifikowani, nie brałabym pod uwagę propozycji podwyżki ani awansu” – mówi. „To była strata czasu”.

Fakt, iż kobiety nie są prawnie uznawane za żywicielki rodziny, wpływa na ich prawo do otrzymywania dochodu Korzyści i nagrody.

W wielu przypadkach, jeżeli są uprawnieni, „świadczenia, które gromadzą przez lata pracy, mogą nie dotyczyć ich rodziny, np. emerytury” – mówi Shamloo.

„Dlatego obniżają wynagrodzenie, jakie kobiety otrzymują za swoją pracę, i mogą przyczynić się do utrzymania swoich rodzin” – dodaje były starszy doradca Banku Światowego.

Zubaida uzyskał tytuł magistra sztuki na Uniwersytecie w Teheranie, gdzie wykładał i kierował niezależnymi projektami artystycznymi, ale od kilku lat nie pracował.

„Po ukończeniu studiów myślałem, iż mógłbym zarabiać na życie jak wielu znanych mi mężczyzn, ale struktura społeczna, polityczna i ekonomiczna jest zaprojektowana w taki sposób, iż Prawidłowa kariera to dla kobiety nieosiągalne marzenieSepideh powiedział BBC.

Ustawa o obowiązkowym hidżabie była przedmiotem powszechnych protestów w Iranie dwa lata temu i pozostaje jednym z głównych tematów sporów i opozycji politycznej w kraju.

To prawo sprawia również, iż wiele stanowisk pracy, szczególnie w rządzie i sektorze publicznym, staje się niedostępnych dla kobiet, które nie chcą nosić niektórych z bardziej rygorystycznych form hidżabu.

„W Iranie również ma miejsce coś, co nazywam „utratą centrum” – mówi. Rzadki Shamloui dalej wyjaśnia, iż ​​odnosi się ono do „niepracujących kobiet w średnim wieku, z wykształceniem średnim, średnim i średnim, z klasy średniej”.

„Prawne zezwolenie mężom na pracę w połączeniu z minimalnym wiekiem emerytalnym kobiet w Iranie, który wynosi 55 lat, odstrasza starsze społeczeństwa, które zwykle są na rynku pracy w innych krajach” – mówi.

Gospodarka Iranu została sparaliżowana przez sankcje i złe zarządzanie.

Raport Międzynarodowego Funduszu Walutowego wskazał, iż wzrost gospodarczy jest powiązany ze zwiększonym udziałem kobiet w pracy, co doceniono Gdyby wskaźnik zatrudnienia kobiet w Iranie wzrósł do poziomu mężczyzn, PKB kraju mógłby wzrosnąć o około 40%.

Nadra Shamloo uważa, iż ​​obecnie nie ma „aktywnej i świadomej woli politycznej”, która ułatwiłaby zmiany mające na celu integrację kobiet na rynku pracy.

Uważa jednak, iż kobiety w Iranie biorą sprawy w swoje ręce i tworzą niezależne małe firmy, aby otworzyć przed nimi rynek pracy.

„Niektóre z najbardziej innowacyjnych pomysłów biznesowych, od aplikacji do gotowania po cyfrowe platformy sprzedaży detalicznej, zostały zapoczątkowane przez kobiety” – wyjaśnia.

Uważa ona, iż ​​„prawdziwy sektor prywatny” Iranu składa się głównie z firm, których właścicielami są kobiety.

belka Kliknij tutajPrzeczytaj więcej artykułów z BBC News Mundo.

I pamiętaj, możesz otrzymywać powiadomienia w naszej aplikacji. Pobierz najnowszą wersję i aktywuj ją.