Podsumowanie Konkursu INSPIRACJE 2025

Ideą Konkursu INSPIRACJE jest wsparcie młodych artystów w promocji ich twórczości, działanie na rzecz budowania ich artystycznego wizerunku, zdobywania samodzielności na rynku sztuki, a także tworzenia relacji z odbiorcami sztuk plastycznych. Studia artystyczne należą do jednych z kosztowniejszych, a jednocześnie wysokie umiejętności twórcze nie dają gwarancji uzyskania samodzielności ekonomicznej i sukcesu rynkowego. Wielu młodych, zdolnych twórców (bez zaplecza z domu rodzinnego) musi dokonać trudnego wyboru pomiędzy rozwojem swojej ścieżki artystycznej a poddaniem się presji rynku, komercji. Celem Fundacji i Konkursu INSPIRACJE jest wsparcie utalentowanych młodych ludzi w ich działaniach twórczych i ambicjach artystycznych.

Celem Konkursu jest również stworzenie możliwości zaprezentowania prac młodych twórców szerszej publiczności oraz zdobycie przez nich doświadczeń w prezentowaniu sztuki i docieraniu do jej odbiorców poprzez kontakt twórcy z krytykiem sztuki, menadżerem kultury bądź kolekcjonerem. Celem jest także usamodzielnienie w działalności twórczej studentów i absolwentów oraz budowa ich dorobku artystycznego.

Edycja konkursu Inspiracje 2025 cieszyła się historycznie największym zainteresowaniem ze strony młodych artystów, zarówno studentów, jak i absolwentów kierunków artystycznych. W tegorocznej odsłonie konkursu zgłoszono ponad 50 prac.

Uczestnicy konkursu byli stosunkowo równomiernie rozłożeni pod względem ich roku urodzenia – około połowa z nich urodziła się XX wieku, a pozostali w XXI wieku.

Silną przewagę wśród uczestników stanowiły osoby związane z akademiami sztuk pięknych, aż 70% zgłoszeń pochodziło od studentów i absolwentów siedmiu państwowych uczelni artystycznych w Polsce. Pozostałe 30% uczestników to twórcy kształcący się na kierunkach artystycznych. Najliczniej reprezentowane uczelnie w 2025 roku to Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu, Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku oraz Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W tym roku konkurs otworzył się również na studentów architektury, których prace spełniały założenia regulaminu.

Nieco ponad 50% uczestników konkursu stanowili studenci 4 i 5 roku. Pozostałą grupę uczestników stanowili absolwenci, którzy nie przekroczyli 30 roku życia – około 45%. Dotychczasowe edycje konkursu potwierdzały tezę, iż wraz z nabywaniem doświadczenia, rozbudowywaniem portfolio i uczestnictwem w wystawach rosną szanse na osiągnięcie sukcesu w konkursie. Jednak w 2025 roku wystąpiła odwrotna zależność. Studenci czwartego roku studiów zostali najliczniejszą grupą laureatów (4 z 7 laureatów). Pokazuje to, iż dojrzałość artystyczna i wyrazista osobowość twórcza mogą rozwinąć się już na wcześniejszych etapach kształcenia.

Regulamin konkursu Inspiracje dopuszcza możliwość wielokrotnego uczestnictwa, jednak w tym roku mimo rekordowej liczby zgłoszeń zaledwie kilka osób brało udział w poprzednich edycjach – ponad 92% uczestników wzięło udział po raz pierwszy w konkursie. Świadczy to o stale rosnącym zasięgu konkursu i jego skutecznej promocji wśród młodych artystów. Informacje o konkursie docierały do zainteresowanych m.in. dzięki współpracy z samorządami studenckimi, portalami informacyjnymi dla artystów oraz stronami internetowymi gromadzącymi aktualne informacje konkursowe.

Od początku konkursu utrzymuje się wyraźna przewaga kobiet wśród uczestników. W latach ubiegłych udział kobiet w konkursie wahał się między 75% a 86%, co potwierdzało tezę o większej aktywności twórczej i konkursowej po stronie młodych artystek. Zjawisko to widoczne jest nie tylko w statystykach dotyczących liczby zgłoszonych prac, ale również w ocenie wartości artystycznej nadesłanych dzieł. W trakcie tej edycji konkursu Kapituła zakwalifikowała do drugiego, finałowego etapu rekordową liczbę 17 kandydatur, z czego aż 15 prac było autorstwa pań.

We wszystkich edycjach konkursu dominującą techniką artystyczną było malarstwo. Prace w tej technice stanowiły prawie połowę wszystkich zgłoszonych. Spadł natomiast udział rzeźby i technik jej pokrewnych takich jak ceramika i szkło (zbliżając się zaledwie do 20% prac w konkursie). Również w części finałowej konkursu i wśród laureatów widoczna jest przewaga prac malarskich.

W tegorocznej edycji konkursu w zgłoszonych pracach i towarzyszących im opisach wyraźnie zaznaczył się motyw dzieciństwa. Uczestnicy często nawiązywali swoją twórczością do wspomnień oraz emocji z najmłodszych lat, co świadczy o próbie zrozumienia i reinterpretacji własnej przeszłości. Ta tematyka była interpretowana na różne sposoby od nostalgicznych i ciepłych obrazów po bardziej złożone, refleksyjne wizje.

W roku 2025 finalistów i laureatów wybierała Kapituła Konkursu, w której skład wchodzili: Marek Bryx, Piotr Cegłowski, Elżbieta Fuchs, Stanisław Kluza, Jacek Kurek, Paweł Mortas, Monika Nowakowska, Lidia Piechocka-Witczak, Łukasz Wądołowski.

W pierwszej fazie członkowie Kapituły Konkursu rekomendowali uczestników do etapu finałowego. Najwięcej punktów w tej fazie zebrali studenci i absolwenci ASP w Warszawie (ponad 35% przyznanych przez Jury punktów) oraz ASP w Gdańsku (12% przyznanych punktów). Do grona finalistów zostało zakwalifikowanych 17 osób: Aleksandra Błażewicz (ASP we Wrocławiu, wydział Grafiki i Sztuki Mediów), Weronika Chrząstek (ASP w Krakowie, wydział Rzeźby), Nina Dziwoki (ASP w Krakowie, wydział Malarstwa), Katarzyna Gliwa (ASP w Gdańsku, wydział Rzeźby i Intermediów), Natalia Goliszek (UMCS w Lublinie, wydział Artystyczny), Julia Jaworska (ASP w Warszawie, wydział Wzornictwa), Barbara Kudzia (ASP we Wrocławiu, wydział Malarstwa i Rysunku), Jagoda Laprus (ASP w Warszawie, wydział Malarstwa), Julia Latko (ASP w Łodzi, wydział Sztuk Pięknych), Paulina Orzeł (ASP

w Warszawie, wydział Scenografii), Marzena Sikorska (Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, Instytut Sztuki i Designu), Natalia Sara Skorupa (Akademia Sztuki w Szczecinie, wydział Sztuki Mediów), Daria Sukhina (ASP w Gdańsku, wydział Malarstwa), Jakub Szostek (ASP w Warszawie, wydział Scenografii), Karol Wanat (ASP w Warszawie, wydział Malarstwa), Karolina Zięba (ASP w Warszawie, wydział Malarstwa), Agnieszka Żądło (ASP w Warszawie, wydział Malarstwa). Warunkiem znalezienia się w gronie finalistów było wskazanie przez co najmniej 5 z 9 jurorów.

W finale Kapituła najwięcej punktów przyznała studentom i absolwentom ASP w Warszawie (48% punktów) oraz ASP we Wrocławiu (15% punktów). Ponadto w gronie uczelni reprezentowanych przez finalistów znalazły się UMCS w Lublinie (12% punktów) oraz UKN w Krakowie (9% punktów). Ponadto od 2024r. w Konkursie Inspiracje nadawane jest dodatkowe a zarazem szczególne wyróżnienie. Jest nim „Wyróżnienie Laureatów” nadawane przez zwycięzców „Złotych Palet” z lat ubiegłych. W roku 2025 zdobywcą tego wyróżnienia został Jakub Szostek absolwent ASP w Warszawie. Celem tego wyróżnienia jest wskazanie

obiecującego młodego twórcy przez starszych artystów, zwycięzców Konkursu Inspiracje z lat ubiegłych posiadających coraz większe doświadczenie. Rada Fundacji planuje w kolejnych latach poszerzyć rolę zwycięzców Konkursu w procesie nadawania nagród i wyróżnień.

I miejsce – Karolina Zięba

Zwycięzcą „Złotej Palety 2025” została Karolina Zięba. Absolwentka wydziału malarstwa, Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom ukończony w 2023r. w pracowni Andrzeja Rysińskiego, aneks z grafiki warsztatowej w pracowni Agnieszki Cieślińskiej-Kaweckiej. Absolwentka Akademii pedagogiki specjalnej na wydziale edukacja artystyczna, dyplom ukończony w 2025 roku.

Uczestniczka wielu wystaw zbiorowych oraz indywidualnych. W swojej twórczości, jak sama pisze, skupia się na przeszłości, domu rodzinnym, dzieciństwie i wspomnieniach, przedstawionych dzięki uniwersalnego języka plastycznego. „Obrazy przedstawiają opowieść o wyobraźni dziecięcej, o tym jak zwykły cień, promyk światła, wycinanka, czy ułożenie słojów drewna na desce pobudza dziecięcą fantazję. Często korzystam z motywów zwierzęcych. One jako pierwsze przychodziły mi na myśl, widząc nieregularne kształty cieni na ścianach, czy też błyski odbijającego się lustra. Takimi zabiegami chcę przypomnieć widzom, iż w każdym z nas jest wewnętrzne dziecko. Obudzić wspomnienia, zaprosić do swojego świata, pełnego fantazji, z użyciem prostego uniwersalnego języka symboliki.”

Karolina Zięba, „Wycinanki”, cztery obrazy komponujące całość, olej na płótnie/kartonie, 30 x 21 cm, 40 x 40 cm, 29,5x 20,5 cm, 70 x 100 cm

II miejsce – Natalia Goliszek

Natalia Goliszek, II miejsce, Srebrna Paleta. Studentka IV roku grafiki na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Swoją twórczość opiera na technikach grafiki warsztatowej, koncentrując się na linorycie i intaglio. w tej chwili specjalizuje się w technice linorytu punktowego w pracowni dyplomowej prof. dr hab. Krzysztofa Szymanowicza. Laureatka tak konstatuje: “Inspiruję się naturą, otaczającym mnie światem. Moja twórczość jest odbiciem mojej wrażliwości i dociekliwości. Staram się zwracać uwagę na tematy pomijane i uważane za banalne lub nieistotne”.

Wybrane wystawy:

24th Lessedra World Art Print Annual — Mini Print 2025; The International Contemporary Miniprint of Kazanlak 2025; 45th Mini Print International of Cadaqués 2025; OPEN ART 20×20 – Mini Print International Barcelona 2025; XIX Międzynarodowy Konkurs Małej Formy Graficznej i Ekslibrisu Ostrów Wielkopolski 2025; Noc Kultury Lublin 2025.

Natalia Goliszek, „Miejska uczta”, linoryt punktowy, 39 x 57 cm

III miejsce – Paulina Orzeł

Paulina Orzeł, III miejsce, Srebrna Paleta. Ukończyła Liceum Plastyczne w Bielsku-Białej z wyróżnieniem, dyplom z grafiki projektowej. w tej chwili jest na roku dyplomowym Wydziału Scenografii na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 2023r. założyła Teatr Mundi. Realizuje w nim autorskie scenariusze, scenografię, kostiumy i lalki. Prowadzi audycję muzyczną Pójdźmy w Retro na antenie Radia Kapitał. Wydała książkę o nauce rysunku we współpracy z Wydawnictwem RM. Jest malarką, graficzką i rzeźbiarką. Oprócz wystaw indywidualnych, działa w obrębie kolektywu artystycznego TRZEPAK.

„Moje prace są autentyczne i emocjonalnie ekshibicjonistyczne. Analizuję naturę człowieka, konfrontując ją z dziecięcymi wspomnieniami i figurą domu. Przyglądam się relacji ciała i duszy.”

Wystawy indywidualne: 2022 Ukryte – Bielsko-Biała, Spirala Café; 2023 Paulina Orzeł – Warszawa, ASP; 2025 Dziennik – Warszawa, ASP.

Wystawy zbiorowe: Biennale – Bielsko-Biała, Galeria Bielska BWA; Młodzi i Film – Koszalin, Bałtycka Galeria Sztuk; Kruche Piękno – Kraków, Zamek Królewski; Młodzi i Film – Koszalin, Bałtycka Galeria Sztuk; W(y)ciągnięte – Warszawa, Festiwal Fringe – wystawa kolektywu TRZEPAK; Miłość – Warszawa; Po Godzinach- zin; Wku*wił_ś Gollema – Kraków, KMWTW – zin; Voices of the Unheard – Warszawa, Dzielna 5; Voices of the Unheard – Czechy, Szpital Psychiatryczny Bohnice; Śpij Słodko Aniołku – Warszawa, Pracownia 15; RACŁACAMP – Las Ciotki Ulki.

Performance miejski Teatru Mundi, Warszawa: Gdzie jest mój Dom; Powrót do Domu; Rodzina ze Zdjęcia; 2024 Kruche Piękno – Warszawa, Burakowska 5/7; Spektakl Teatru Mundi – Zabawy Dziecięce – Warszawa, ASP.

Paulina Orzeł, „Zabawy dziecięce. Ptasia widownia”, olej na desce, 30 x 40 cm

Wyróżnienie laureatów – Jakub Szostek

Jakub Szostek; Wyróżnienie laureatów, Srebrna Paleta. Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie. Od 2017 roku studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Scenografii. W 2021 roku uzyskał tytuł licencjata w Pracowni Scenografii Teatralnej i Operowej, tworząc „Projekt scenografii i kostiumów do inscenizacji „Orfeusza” Monteverdiego”. W 2022r. licencjacka praca dyplomowa została wyróżniona na Konkursie o Nagrodę Scenograficzną im. Jerzego Moskala organizowanym przez Muzeum Śląskie w Katowicach. W 2024 roku uzyskał tytuł magistra w Pracowni Kostiumu i Przestrzeni Scenicznej, tworząc „Projekt scenografii i kostiumów do inscenizacji „Hippolyte et Aricie” Rameau”. W październiku 2024r. zdobył Nagrodę Stowarzyszenia Autorów ZAiKS podczas IV Ogólnopolskiego Konkursu z cyklu Nowe Sytuacje „Wybrzmienie” za dyptyk malarski „Sen klawesynisty”. Malarstwo i rysunek uważa za główną dyscyplinę, w której tworzy, starając się przenosić malarskie doświadczenie do pracy scenograficznej.

„W swojej pracy poszukuję zawsze wyobrażonego ideału. Staram się stworzyć poetycką rzeczywistość, w której tematem staje się ludzka dusza obleczona w ciało. Inspiruję się klasycyzmem oraz muzyką dawną, a zwłaszcza barokową.”

Jakub Szostek, „PSYCHE”, olej na płótnie, 60 x 60 cm

Wyróżnienie – Aleksandra Błażewicz

Aleksandra Błażewicz, Wyróżnienie, Srebrna Paleta. Jest studentką IV roku w Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu na Wydziale Grafiki i Sztuki Mediów. W latach 2023/2024 oraz w 2024/2025 otrzymała stypendium rektora uczelni.

Inspiruje się stanami emocjonalnymi i duchowymi człowieka. Szuka dla nich formy przez intuicyjnie budowaną symbolikę, aby zrozumieć siebie i zaprosić widza do refleksji. W pracach pojawiają się bliskie jej wartości: dobrostan psychiczny, kontakt z naturą, poczucie jedności ze światem. Jak sama twierdzi: „Natura to przestrzeń ukojenia i siły. Malarstwo jest dla mnie także formą terapii. W swojej twórczości zjawiskom psychicznym i metafizycznym nadaję własne symbole i staram się zobrazować pewne wrażenia i wewnętrzne odczucia, łącząc moje dwa największe obszary zainteresowań – psychologię i naturę. Pracuję w wielu technikach graficznych, rysunkowych i malarskich.”

Aleksandra Błażewicz, „Wolność”, olej na płótnie 120 x 90 cm

Wyróżnienie – Marzena Sikorska

Marzena Sikorska, Wyróżnienie, Srebrna Paleta. Absolwentka Instytutu Sztuki Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie na kierunku Art & Design.

W swojej twórczości inspiruje się światem przyrody, w szczególności tematyką botaniczną i zagadnieniami współistnienia człowieka z naturą. Malarstwo traktuje jako przestrzeń do eksperymentowania ze światłem i kontrastem – to one nadają jej pracom głębię i emocjonalny wyraz. Ważnym elementem jej doświadczeń artystycznych jest także faktura, którą wykorzystuje do podkreślenia estetycznych walorów obrazu oraz wzmocnienia jego sensualnego charakteru.

„Jestem graficzką z miłością do malarstwa i ilustracji. Każda moja praca to zbiór historii z różnym odstępem czasowym, ale razem tworzą opowieść o rzeczach, które doświadczyłam i przeżyłam. Kolor stanowi w moich obrazach klucz do każdej opowieści, z którą się łączy. W swoim malarstwie chcę zachęcić oglądającego do uczuć, wspomnień i przeżyć, które mogą nas łączyć, mimo iż jesteśmy sobie zupełnie obcy.”

Marzena Sikorska, „Sun Rise”, akryl na płótnie, 90 x 60 cm

Wyróżnienie – Agnieszka Żądło

Agnieszka Żądło, Wyróżnienie, Srebrna Paleta. Pochodzi z Kasinki Małej. Studiuje na V roku Wydziału Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Stanisława Baja. W latach 2023/2024 oraz 2024/2025 otrzymała stypendium rektora uczelni.

Artystka buduje własną symbolikę w obrazie w sposób skrupulatny, skupiając uwagę odbiorcy na szczególe, drobiazgu, przesadnie opracowanym malarskim detalu. Świadoma stylizacja malarskiej formy i teatralność kompozycji pozwalają jej na uzyskanie poetyckiej atmosfery, za którą kryje się metaforyczna treść. Skupia się na wątkach kobiecych, feministycznych z elementami symbolicznymi. Źródłami inspiracji są: otaczająca ją rzeczywistość oraz malarstwo portretowe dawne, europejskie i malarstwo ikonograficzne.

„Równie ważne jest dla mnie obserwowanie rzeczywistości i odszukiwanie w niej rytmicznych elementów.”

Agnieszka Żądło, „Pływaczki”, olej na płótnie, 81 x 100 cm

Konferencja „MECENAS I KOLEKCJONER”

W dniu 27 listopada 2024r. Szkoła Główna Handlowa była gospodarzem Konferencji pt. „MECENAS I KOLEKCJONER”. Wydarzenie było zorganizowane przy współpracy z Fundacją Sztuki Współczesnej PALETA oraz Instytutem Debaty Eksperckiej i Analiz – QUANT TANK. Patronem przedsięwzięcia był JM REKTOR SGH prof. Piotr Wachowiak. Wydarzenie miało miejsce w Strefie Innowacyjnej Przestrzeni nowo otwartego Budynku „S”.

Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 27 listopada 2024r.; przywitanie uczestników Konferencji przez gospodarzy Strefy Innowacyjnej Przestrzeni SGH; od lewej: Piotr Wachowiak, Marcin Dąbrowski.

Konferencja skupiła się wokół tematu potrzeby młodych artystów w docieraniu do dwóch grup odbiorców dla ich aktywności artystycznej: kolekcjonera i mecenasa. To szczególni odbiorcy sztuki, gdyż od ich hojności, zaangażowania i sposobu działania może zależeć los materialny i budowa ścieżki zawodowej przez młodych i dojrzałych artystów.

Młody twórca, aby zaistnieć i samodzielnie się utrzymać, musi przekonać do swoich prac nie tylko grono najbliższych przyjaciół, ale również zmierzyć się z opinią krytyka sztuki i „odbiorcy rynkowego”. Dopiero ta konfrontacja otwiera drzwi do poszukiwania sponsorów, rozbudza zainteresowanie niezależnych kupujących i prawdziwych kolekcjonerów.

Równolegle jest to przepustką do wystaw w coraz lepszych galeriach, a także ułatwia poszukiwanie wsparcia instytucjonalnego – współczesnej formy mecenatu nad sztuką i artystami. Konferencja wpisuje się w misję Fundacji PALETA, aby wspierać młodych twórców w pozostaniu przy zawodzie artystycznym poprzez pomoc w pierwszych etapach ich rozwoju zawodowego jako profesjonalnych artystów.

Konferencja skupiła się wokół dwóch perspektyw spojrzenia na aktywność artystyczną:

1. Mecenasa
2. Kolekcjonera

Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 27 listopada 2024r.; od lewej: Maks Kraczkowski, Lidia Danik, Rafał Kamecki, Małgorzata Łobocka, Marcin Rosołowski.

Grono panelistów pierwszej sesji konferencji pt. „Mecenas” stanowili: dr hab. Lidia Danik, prof. SGH (Katedra Marketingu Międzynarodowego, SGH; kierownik Podyplomowych Studiów „Menedżer Kultury”), Rafał Kamecki (prezes ARTINFO.pl), Maks Kraczkowski (chief strategic advisor Euro Asia Council, były wiceprezes zarządu PKO BP), Małgorzata Łobocka (zastępczyni dyrektora ds. komunikacji i edukacji w Muzeum Narodowym w Warszawie) oraz moderator: Marcin Rosołowski (wiceprezes Fundacji XBW; Galeria Delfiny).

W czasie sesji zwrócono uwagę, iż wymaga refleksji i zmiany system, w którym pieniądze publiczne (w szczególności z ministerstwa kultury) ponad proporcjonalnie bardziej zasilają budżety instytucji kultury niż zawodowych artystów. Środki publiczne dedykowane kulturze w zdecydowanie większym stopniu niż w tej chwili powinny być dedykowane artystom/twórcom. W szczególności powinno dotyczyć to twórców profesjonalnych (wykształconych w kierunku artystycznym oraz prowadzącym aktywną działalność artystyczną). Fakt, iż Ministerstwo Kultury realizuje również cele polityczne danego rządu jest ogromną przeszkodą w bezstronnym podejściu do mecenatu nad kulturą – czego dowodzą choćby ogromne kontrowersje przy wymianie szefów instytucji podległych resortowi. … a zarazem prywatny mecenat niestety często zaczyna się i kończy na rodzinie artysty.

Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 27 listopada 2024r.; od lewej: Jarosław Mańka, Artur Dumanowski, Paweł Felis, Izabela Rudzka, Juliusz Bolek.

W drugiej sesji pt. „Kolekcjoner” panelistami byli: Artur Dumanowski (dyrektor Departamentu Projektów Aukcyjnych, DESA Unicum), dr hab. Paweł Felis, prof. SGH (Instytut Finansów, SGH), Jarosław Mańka (dziennikarz, filmowiec), dr Izabela Rudzka (Instytut Finansów Korporacji i Inwestycji, SGH), oraz moderator: Juliusz Bolek (przewodniczący Rady Dyrektorów; Instytut Biznesu).

W Polsce doskwiera brak reprezentatywnych kolekcji instytucjonalnych sztuki współczesnej. choćby kuratorzy reprezentujący państwo ulegają przejściowym modom, a także zauroczeniom sztuką, która jest dalekim echem tego, co kiedyś podobało się na Zachodzie. Również to podejście nie służy budowie przekrojowych kolekcji sztuki współczesnej.

Rynek sztuki w Polsce został podzielony przez relatywnie wąskie grono marszandów i galerii, mających dostęp do podmiotów i środowisk dysponujących większymi pieniędzmi. Może to być utrudnienie dla młodych artystów, którzy chcą stworzyć coś nowego (zaproponować swój styl), bo trudniej jest im przekonać do siebie rynek, którym ma zdefiniowany katalog promowanych i akceptowanych form. A kwestie materialne coraz bardziej przesądzają, często zmuszają młodych artystów (często bardzo zdolnych i artystycznie niezależnych) do porzucenia profesjonalnego/zawodowego zajmowania się sztuką.

W Polsce wciąż brakuje kultury rzetelnej współpracy kolekcjonerów z galeriami sztuki. Większość transakcji odbywa się za pośrednictwem domów aukcyjnych, co dodatkowo pogłębia problem ograniczonego przepływu środków finansowych do artystów oraz ich profesjonalnego zaplecza, które odpowiada za ich obecność na rynku sztuki. Mam nadzieję, iż nadchodzący rok stanie się okazją do refleksji, a zarówno prywatni, jak i instytucjonalni

kolekcjonerzy zaczną bardziej systematycznie wspierać rozwój rynku, dokonując zakupów bezpośrednio w galeriach sztuki.

Kolekcjonerzy prywatni często nie są znawcami sztuki. W swoich zakupach kierują się m.in. własnym gustem, reputacją artysty lub galerii (domu aukcyjnego), techniką wykonania pracy bądź też sugestiami ze strony pośrednika bądź lidera opinii.

Prywatne kolekcje sztuki często powstają z pobudek emocjonalnych, ale nie można pomijać ich złożonej dynamiki na przecięciu pasji oraz racjonalnych decyzji inwestycyjnych. Dla wielu kolekcjonerów zakup dzieła sztuki to przede wszystkim wyraz miłości do sztuki czy forma autokreacji – są zaangażowani i pełni pasji. Z tego powodu często niechętnie pozbywają się dzieł. Z czasem jednak oprócz pasji kolekcjonerzy dostrzegają również możliwości finansowe, co nie wyklucza emocjonalnego aspektu kolekcjonowania. istotny jest jednak balans – z jednej strony potrzeba czerpania euforii z obcowania z dziełem, z drugiej zaś świadomość jego potencjału wzrostu wartości w czasie.

Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, 27 listopada 2024r.; wręczenie nagród laureatom Konkursu INSPIRACJE 2024; od lewej: Maria Wollenberg-Kluza, Piotr Wachowiak, Marcin Dąbrowski, Ewelina K. Jakubowska, Julia Ciułek, Barbara Bugdol.

Po zakończeniu debat miał miejsce wernisaż prac młodych artystów, laureatów Konkursu Inspiracje 2024. Była to 7 edycja Konkursu. Na wystawie były prezentowane prace młodych artystów studentów lub absolwentów uczelni i wydziałów artystycznych: zdobywczyni I miejsca, Złotej Palety – Julia Majewska z Gdańska oraz laureaci Srebrnych Palet: II miejsce i wyróżnienie laureatów – Julia Ciułek z Wrocławia, II miejsce – Ewelina Katarzyna Jakubowska z Gdańska, III miejsce – Barbara Bugdol z Wrocławia. Ponadto na wystawie były pokazywane rzeźby Piotra Sobiesiaka – zwycięzcy „Złotej Palety” w Konkursie Inspiracje 2023.

Wspomnienie o Ludwiku Kluza

1 sierpnia 2025 roku w wieku 88 lat zmarł Ludwik Kluza, mąż Marii Wollenberg-Kluza.

Ludwik Kluza urodził się w 1937 roku. Został ukształtowany przez solidne, przedwojenne wartości rodzinne, ale też prawdopodobnie i trudne dzieciństwo w okresie okupacji i równie ciężkie lata powojenne, gdy rósł wraz z odradzającym się z ruin miastem Warszawa. Osierocony przez ojca w czasie wojny wychowywał się u dziadków na ulicy Pańskiej w Warszawie. Skończył Technikum Kolejowe a następnie Wydział Mechaniczny na Politechnice Warszawskiej. Miał szereg osiągnięć w swoim zawodzie, pracował jako konstruktor, opracował szereg wynalazków, w tym opatentowanych. Przez ponad 30 lat, do końca swych dni, był biegłym sądowym w zakresie budowy maszyn i spawalnictwa.

Ludwik Kluza był inżynierem starej daty, sumiennie analizującym problemy i szukającym ich racjonalnego i obiektywnego rozwiązania zarówno jako konstruktor, wynalazca, czy biegły sądowy od wyjątkowo zawiłych spraw. A zarazem był technikiem z pasją własnoręcznego budowania. Był jednym z czołowych praktykujących międzynarodowych ekspertów spawalnictwa. Nie myślący w kategoriach kariery tylko chęci tworzenia. To też drogowskaz dla postaw zawodowych młodego pokolenia.

Ludwik Kluza (w tle Galeria Wieża w Warszawie)

Kochał sztukę i artystów, i (właśnie) tu miał bardzo wielu przyjaciół, szczególnie w gronie pisarzy i poetów. Włączał się w wiele działań o charakterze kulturalnym, w tym współtworząc Fundację Paleta i Konkurs Inspiracje. Był uczciwy i bezinteresowny, niezwykle chętnie pomagający innym w sprawach małych i dużych. To między innymi stworzyło i rozwijało jego liczne przyjaźnie z polskimi literatami jak Zbigniew Jerzyna, Piotr Kuncewicz, Krzysztof Gąsiorowski, Roman Śliwonik oraz wieloma innymi literatami i artystami. Chętnie integrujący różne środowiska, dla których jego dom stał zawsze otworem. Był pełen niespożytej energii, trzonem organizacji technicznej wielu przedsięwzięć w środowisku artystycznym i literackim, także konkursów Inspiracje. W tym także tak przyziemnych ich aspektów, jak własnoręczne przycięcie wszystkich listew i zbijanie blejtramów oraz transport i rozwie-szenie prac.

Ludwik Kluza zmarł 1 sierpnia, w symboliczny dzień dla Warszawiaka – potomka pokolenia tradycji przedwojennej Warszawy i uczestników Powstania Warszawskiego. Jego odejście to wielka strata dla całej rodziny i przyjaciół, zarazem i piękny obraz, i pamięć, jakie zostawił po sobie w naszych sercach.

Partnerzy i sponsorzy

***

Dodatkowe informacje można uzyskać: Fundacja PALETA; tel./sms: 515 111 444; [email protected]

***

www.paleta.art.pl