„Pozorowanie pracy” – nowy trend wśród bezrobotnych i zmagających się z presją społeczną

5 godzin temu

W chińskich miastach, takich jak Pekin, Chongqing, Shenzhen czy Harbin, pojawił się nowy rodzaj usługi: wynajem miejsca w biurze, aby „udawać, iż się pracuje”. Za 30–50 RMB dziennie (ok. 4–7 USD) osoby bez pracy mogą spędzać czas w przestrzeni biurowej, symulując codzienną rutynę zawodową. Zjawisko to, choć kontrowersyjne, odzwierciedla presję społeczną związaną z bezrobociem oraz potrzebę zachowania pozorów stabilizacji życiowej.

Na czym polega „udawanie pracy”?

Wynajem biurka: Klienci płacą za dostęp do przestrzeni coworkingowej, gdzie mogą przeglądać oferty pracy, uczyć się, a nawet… grać na telefonie, laptopie.
Dodatkowe usługi: Niektóre firmy oferują też wsparcie psychologiczne, warsztaty CV czy networking.
Cel: Uniknięcie stygmatyzacji (np. przez rodzinę) lub utrzymanie „rytmu dnia” podczas poszukiwania pracy.

Przykłady:

W Shenzhen firma „Pretend to Work Co.” oferuje 20 stanowisk za 30 RMB/dzień, które są stale zajęte.
W Pekinie „Wild Creativity Media” wynajmuje przestrzeń za 29,9 RMB, podkreślając, iż chodzi o „zachowanie produktywnego mindsetu”.

Jak informuje South China Morning Post w takiej cenie liczony jest również lunch, który można zjeść w kafeterii.

Dlaczego ludzie to robią?

Presja społeczna
- W kulturze chińskiej utrata pracy często wiąże się z poczuciem wstydu. Wielu klientów firm takich jak „Pretend to Work Co.” ukrywa przed rodziną, iż są bezrobotni.
- „Gdy siedzę w domu, czuję się jak przegrany. Tutaj mam wrażenie, iż przez cały czas coś robię” – powiedział jeden z rozmówców szanghajskiego “The paper”, były pracownik korporacji.
Potrzeba struktury dnia
- Bezrobotni tracą rytm dnia, co prowadzi do spadku motywacji. Symulacja pracy pomaga im utrzymać dyscyplinę.
Sieciowanie i wsparcie
- Wspólna przestrzeń stwarza okazję do wymiany doświadczeń z innymi poszukującymi pracy.

Kontrowersje: czy to rozwiązanie problemu, czy iluzja?

Krytycy twierdzą, iż to jedynie „płacenie za iluzję produktywności”, która nie rozwiązuje problemu bezrobocia.
Zwolennicy wskazują na korzyści psychologiczne: redukcja stresu i poczucie przynależności.

Eksperci podkreślają, iż zjawisko to jest pochodną szerszych problemów na rynku pracy:

Wysokie bezrobocie wśród młodzieży (14,9% w grupie 16–24 lata).
Niedopasowanie kwalifikacji do potrzeb rynku (np. nadmiar absolwentów humanistyki przy braku inżynierów).

Czy to nowy biznes, czy chwilowa moda?

Niektóre firmy, jak „Pretend to Work Co.”, planują rozszerzyć usługi o:

Doradztwo zawodowe z użyciem AI.
Warsztaty umiejętności cyfrowych (np. obsługa ChatGPT).
Pomoc w zakładaniu startupów.

Prof. Zhang Youlang z Uniwersytetu Ludowego w Pekinie uważa, iż to naturalne rozwinięcie ekonomii współdzielenia:
„To nie tylko »udawanie pracy«. To przestrzeń, gdzie ludzie mogą znaleźć realne wsparcie w trudnym okresie”.

Czy to objaw głębszego kryzysu?

„Pozorowanie pracy” to nie tylko ciekawostka – to sygnał społecznego lęku przed bezrobociem i utratą statusu. Pokazuje, jak bardzo w Chinach liczy się wizerunek sukcesu, choćby gdy rzeczywistość jest inna.

Jeśli bezrobocie wśród młodych nie spadnie, zapotrzebowanie na takie usługi może rosnąć. A czy usługi będą miały głębszy wymiar, niż tylko pozorowanie, iż się wciąż pracuje? Tak, pod warunkiem, iż firmy świadczące te usługi przekształcą się w centra aktywizacji zawodowej, nie pozostaną jedynie „teatrem dla zdesperowanych”.

Źródła: