1 miesiąc temu
Narastający od miesięcy kryzys – gospodarczy, społeczny, polityczny – w Kanadzie rządzonej od prawie 10 lat przez Partię Liberalną z Justinem Trudeau na czele, w końcu 2024 r. osiągnął apogeum. Głośne i manifestacyjne odejście z rządu minister finansów, do tej pory jednej z wiernych partyjnych towarzyszek Trudeau – Cristiny Freeland, dopełniło czary goryczy i postawiło rząd na granicy przetrwania. Smaczkiem całego zamieszania wokół jej dymisji było to, iż wcześniej mówiło się o jej przesunięciu na inną funkcję. Freeland uprzedziła Trudeau i z hukiem składając dymisję zapowiedziała, iż żadnej innej posady nie zamierza przyjmować.
Wcześniej o odejściu z rządu mówił minister integracji, infrastruktury i budownictwa Sean Fraser zaznaczając jednak, iż będzie pełnił swą funkcję do spodziewanej reorganizacji rządu. Podobne zapowiedzi składało ostatnio również kilku innych ministrów w rządzie Trudeau. Dlatego też media w całej Kanadzie nazwały tę sytuację, iż premiera „wrzucono pod autobus”.
Na dodatek jedyna partia, jaka już pozostała w koalicji z liberałami i która zapewnia niewielką przewagę w parlamencie, Nowa Partia Demokratyczna (ugrupowanie o socjaldemokratycznym obliczu) w specjalnym liście jej lidera Jagmeeta Singha zapowiedziała, iż poprze ewentualne wotum nieufności, jeżeli dojdzie do głosowania w parlamencie w tej kwestii.
Za Trudeau ciągnie się cała seria skandali, nieudanych i kompromitujących decyzji oraz wypowiedzi, narastające konflikty społeczne, spadek dochodów ludności i jakości życia, dramatyczna sytuacja w mieszkalnictwie itd. Pogłębiający się deficyt budżetowy i oskarżenia o marnotrawstwo publicznych pieniędzy dopełniają obrazu sytuacji, w jakiej znajduje się kraj. Oczywiście subsydiowanie Ukrainy i znacząca liczba ukraińskich uchodźców (jeszcze z okresu tuż po II wojnie światowej) będącej znaczącym elektoratem, mają także swą wagę w tej finansowej zapaści.
Ludzie pamiętają też skandaliczne, z nadużyciem siły rozwiązania podejmowane podczas protestów kierowców ciężarówek w czasie Cov-19 (ludzi aresztowano i zamykano bez sądu, blokowano im konta na długie tygodnie, wyłączane telefony itp.). Trudeau jest tak niepopularny i pogardzany, iż czołowy kanadyjski inwestor giełdowych, analityk finansowy, Kevin O’Leary w jednym z programów TV stwierdził wprost, iż z racji jakość rządzenia przez Trudeau nie odbiega od tego, gdyby na czele rządu stanął kozioł.
Sondaże przedwyborcze, a o przedterminowych wyborach przynajmniej od 6-8 miesięcy się w Kanadzie mówi, są dla liberałów dramatyczne. Średnio konserwatyści wyprzedzają liberałów od 20-25 %. Ale jeden z ostatnich rankingów z jesieni ub. roku dawał im 66 % poparcia, a liberałom jedynie 16 %. W parlamencie przełożyłoby się to na 226 mandatów dla partii Pierre’a Poilievre’a (nazywanego niekiedy „kanadyjskim Trumpem”) przy 47 mandatach liberałów.
Wracając do Trudeau, NPD i jej lidera J. Singha. Tu należy szukać także przyczyn ostrego zaostrzenia stosunków dyplomatycznych Kanady z Indiami. Trudeau, jak przystało na współczesnego liberała uosabiającego to co kolektywny Zachód uważa za prawa człowieka i demokrację zaczął pouczać Hindusów w przedmiocie mniejszości sikhijskiej w Indiach. Delhi od lat walczy z terrorystycznymi akcjami zmierzającymi do oderwania obszaru zamieszkałego przez Sikhów i utworzenie niezależnego państwa tzw. Chalistanu. Ich diaspora zamieszkuje głównie zachodnią Kanadę stanowiąc naturalne zaplecze wyborcze liberałów. Indie zarzucają tej zbiorowości finansowanie terroryzmu i separatyzmu na płw. Indyjskim oraz bezczynność władz w Ottawie. Seria tajemniczych zabójstw i niewyjaśnionych zgonów wśród działaczy sikhijskich w Kanadzie w ostatnich latach dała asumpt Trudeau do oskarżenia Delhi, iż stoi ono za tymi wydarzeniami. Wydalono kilku dyplomatów hinduskich. Delhi nie pozostało dłużne oskarżając Ottawę o sponsoring terroryzmu i wydaliło ambasadora kanadyjskiego z Indii. Tak więc relacje dwóch ważnych krajów, członków grupy G-20, są dziś więcej niż chłodne.
Ponieważ Trudeau jawnie i ostentacyjnie, co jest dyplomatycznym faux pas, popierał ekipę Joe Bidena i demokratów (z racji ideologicznego i doktrynalnego powinowactwa) przed wyborami w USA, teraz Donald Trump na X-ie ostro, w swoim stylu i prawie codziennie, trollował Justina Trudeau. Jest to efekt bumerangu czyli tak krytykowanych i okładanych sankcjami przez rządzących na kolektywnym Zachodzie liberałów prób ingerowania z zewnątrz w wybory w sąsiednich krajach. Zarzucając takie niecne praktyki innym, sami postępują dokładnie tak samo. .
Na przełomie lat 2024/25 jednak zaszło kilka wydarzeń , zwłaszcza spotkanie Trudeau z Trumpem po jego zapowiedziach odnośnie m.in. Kanady, które spowodowały iż Trudeau zapowiedział swą rezygnację z kierowania Partią Liberalną i rządem. Te decyzje winne zapaść w czasie trwającej przerwy w obradach parlamentu kanadyjskiego (do 27.01.2025). W tym czasie odbywać się będą intensywne rokowania wewnątrz partii liberalnej i z koalicyjną NPD co do obsady stanowiska premiera i przyszłości koalicji. O ile wotum nieufności zostanie przegłosowane wybory odbędą się wiosną tego roku (planowane były na jesień).
Szykuje się więc kolejna, spektakularna porażka liberałów w następnym kraju kolektywnego Zachodu. Efekt wyborów w USA nada prawdopodobnie dodatkowego wiatru w żagle takim ugrupowaniom i partiom, które jawnie deklarują swój anty-liberalizm. Przykłady Francji, Niemiec, Austrii (zerwanie rozmów koalicyjnych), Słowacji, Chorwacji, Rumunii, spodziewane wyniki wyborów w Czechach są znamienne. Niestety liberałowie nie wyciągają z tego żadnych konstruktywnych i racjonalnych wniosków, szukając przyczyn tej ogólnoświatowej zapaści w machinacjach Moskwy, w gospodarczych przewagach Pekinu, w spiskach i bliżej nieokreślonych siłach nieczystych. Kompletna aberracja.
