Rzeszowskie obchody odbyły się 27 września, a rozpoczęła je msza św. w kościele pw. św. Rocha na Słocinie. Eucharystii przewodniczył ks. bp. Kazimierz Górny, a homilię wygłosił ks. prałat Stanisław Słowik.
Po Mszy świętej dokonano odsłonięcia i poświęcenia tablicy pamiątkowej ku czci Adama Bienia*, którego życie stało się symbolem niezłomnej postawy wobec okupantów oraz represji powojennych.
Dalsze uroczystości patriotyczno-rocznicowe kontynuowane były przed Pomnikiem Pamięci Żołnierzy Armii Krajowej Podokręgu Rzeszów, gdzie wystawiony został posterunek honorowy Wojska Polskiego przez żołnierzy 3. Podkarpackiej Brygady Obrony Terytorialnej.
W programie obchodów były: okolicznościowe przemówienia, Apel Pamięci, salwa honorowa, składanie wieńców i wiązanek kwiatów, odegranie sygnału „Cisza” oraz Pieśni Reprezentacyjnej Wojska Polskiego.
W uroczystości upamiętniającej żołnierzy i działaczy Polskiego Państwa Podziemnego udział wzięli również przedstawiciele Zarządu Regionu Rzeszowskiego NSZZ Solidarność, Oświaty i Wychowania w Rzeszowie i Stowarzyszenia Osób Represjonowanych w Stanie Wojennym.
27 września 1939 r. powołana została Służba Zwycięstwu Polski, przekształcona w Związek Walki Zbrojnej, a następnie w Armię Krajową. Rocznica powstania Polskiego Państwa Podziemnego jest równocześnie dniem Święta Wojsk Obrony Terytorialnej, które kultywują tradycję tych formacji.
*Adam Bień
urodził się 16 grudnia 1899 r. w miejscowości Ossala, w powiecie sandomierskim. W 1920 r. jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego i walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1925 r. ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1929 r. pracował jako sędzia Sądu Grodzkiego w Grójcu, a od 1930 r. w Warszawie.
W 1938 r. mianowany został sędzią Sądu Okręgowego w Warszawie, w którym pracował również w okresie okupacji. Do 1939 r. działał aktywnie w Związku Młodzieży Wiejskiej „Siew”, był członkiem, a następnie prezesem, Zarządu Głównego „Wici”, a także sekretarzem oraz prezesem Związku Teatrów Ludowych.
W okresie okupacji działał w konspiracyjnym Stronnictwie Ludowym. Od 1943 r. pełnił funkcję Zastępcy Delegata Rządu RP na Kraj, a od 1944 r. członka Krajowej Rady Ministrów Rządu RP na uchodźstwie w randze ministra sprawiedliwości. Podczas powstania warszawskiego kierował władzami cywilnymi.
Aresztowany przez NKWD, 28 marca 1945 r., został wraz z innymi członkami Polskiego Państwa Podziemnego przetransportowany samolotem do Moskwy. 18 czerwca 1945 r. skazano go na 5 lat więzienia za – jak czytamy w aktach – „działalność wywrotową na tyłach Armii Czerwonej”. Wyrok odsiadywał w moskiewskiej Łubiance. W sierpniu 1949 r., po odbyciu części kary, został zwolniony. Po powrocie z ZSRS Adam Bień stronił od polityki, unikał angażowania się w działalność polityczną, zajął się działalnością społeczną oraz pisaniem. Zmarł 4 marca 1998 roku w Warszawie. Pochowany został z honorami państwowymi na cmentarzu parafialnym w Niekrasowie.
